Raps A.D. 2011

Cunninlynguists - Oneirology


Fajny nostalgiczny klimat beatów Kno, zamulony, monotonny, a jednak indywidualny styl rapowania Deacona The Villaina i Nattiego to znaki firmowe Cunninlyguists. Nie wiem czy zamiarem Kno było chwytanie swoimi dusznymi beatami za gardło, jeśli tak to się udało, album dla mnie ma wydźwięk marzycielski (jak każdy inny od trójcy), co jest bardzo fajne, jednak bez niego ich dyskografia nie ucierpiała by w ogóle, nie jest w żaden sposób pójściem zespołu w przód, Deacon i Natti już chyba nigdy nie rozwiną swoich skillsów, może to i dobrze, nie wiem czy zespół by na tym zyskał, może wręcz przeciwnie?


Mój werdykt:
3\5



DJ Quik - The Book Of David

Złote czasy g funku się skończyły raz na zawsze i to nie ulega wątpliwości, takie krążki jak pamiętne "Quik Is The Name" już nie wychodzą,  legendy nadal wydają ile tylko mogą, ale to już dawno nie jest to samo, gdzie się podziało ciepło Kaliforni w beatach? Gdzie się podziała wielka charyzma Quika? Te czasy juz nie powrócą, wzrost jakości sprzętu i warunków życia nie sprzyja twórczości, zauważyłem już to dawno. Po cichu liczyłem na "The Book Of David", i nie dostałem nic ponad przeciętnego, co prawda jest to fajny krążek z bardzo dobrymi momentami, ale takich albumów wychodzą setki jeśli nie tysiące. Niewątpliwym plusem albumu jest celny dobór gości (Bun B jak zwykle swoją zwrotką zjadł album).

Mój werdykt:
3,5/5



Reks - R.E.K.S. (Rhythmatic Eternal King Supreme)


Reksio ma przepiękne flow i technikę składania rymów, tylko co z tego jeśli beaty sobie dobrał dosyć przeciętne, pomimo tego że są dziełem na prawdę znaczących postaci takich jak DJ Premier, Pete Rock, Hi-Tek, albo Statik Selektah? Wyróżniają się tylko singlowe: "25th Hour", "This Or That", "Why Cry". Ponadprzeciętny rap + przeciętne beaty = 3/5




 
Pharoahe Monch -  W.A.R. (We Are Renegades)


Powtarzam się niemiłosiernie w związku z płytami rapowymi z tego roku, ale niestety muszę znów to powiedzieć: nowy Faraon nie odkrywa niczego nowego. Żeby nie było że się czepiam, "W.A.R." jest dobrą płytą, ale co z tego jeśli nie będę o niej pamiętał za rok? Beaty od Marco Polo i M-Phazesa to świetna robota, klasyczny bangerowy boom bap, rap Moncha jest ponadprzeciętny, ale to wiemy nie od dzisiaj, a na tej płycie nie zrobił ani jednego kroku w przód... A i jeszcze jedno, jest jedna rzecz której bardzo nie mogę znieśc na tym albumie, a mianowicie "The Grand Illusion (Circa 1973)", opartego na samplu z "The Court Of Crimson King" zespołu King Crimson, to jest właśnie to co nazywam mało kreatywnym samplingiem.

Mój werdykt:
3/5



Random Axe - Random Axe

I tutaj muszę się trochę wyżyć. Pokładałem WIELKIE NADZIEJE w tym projekcie, niestety bardzo szybko legły w gruzach. Black Milk zrobił bardzo surowe beaty co powinno razem z surowymi raperami prezentować się wyśmienicie, niestety tak nie jest. Guilty na tej płycie jest niewidzialnym emce, pomimo tego że rapuje równie często co reszta. Gości równie dobrze mogło by nie być... Jedynym plusem jest Sean P który i tak nie daje z siebie wszystkiego. Numery na plus: "Everybody, Nobody, Somebody", The Hex", "4 In The Box"


Mój werdykt:
2/5


Podsumowując:
Jeśli ten rok będzie wyglądał tak do końca to będzie to jeden z najgorszych od dawna. 2010 był o niebo lepszy. Nie przesłuchałem wielu albumów bo nie da się łapać wszystkich srok za ogony kiedy nie śłucha się tylko rapu. Sprawdziłem płyty moich ulubionych artystów którzy wypadli blado w porównaniu do poprzednich lat... Zobaczymy co przyniesie następne półrocze.

P.S. Jeśli są jakieś tegoroczne płyty które są warte polecenia, zapraszam do podzielenia się tym ze mną w komentarzach.